Siedzę sama w domu, jest cicho, nikt ode mnie nic nie chce- chwilo trwaj!
Nie żebym była samotnikiem, na dłuższą metę nie lubię być sama  i szybko tęsknie za towarzystwem ale po prostu już nie pamiętam takiej sytuacji. W domu rodzinnym miałam pokój z siostrą, a dom był zawsze pełen ludzi:) Wiecie, że nigdy nie zostałam na noc sama:) Jak zamieszkałam z mężem i któregoś razu M. wyjechał to się spakowałam i pojechałam do rodziców:)
Zmieniając temat - wczorajszy wieczór super, choć był malutki minusik. Mój mąż nie był zachwycony i dawał temu wyraz. Jego takie koncerty nudzą w dodatku mieli z nami iść znajomi- moja koleżanka z pracy z mężem , z którym M. się świetnie dogaduje a nie mogli i w zamian poszli inni, których mój M. nie trawi:)
Z sukienką kombinowałam i w końcu pożyczyłam od siostry "małą czarną" do tego szpilki. Niby tylko przejść z samochodu, ale przy -5 to nie był najlepszy pomysł! M. zapowiada, że następne wyjście należy do niego, także już się boję na co mnie zabierze:) Choć tak naprawdę to myślę, że nie prędko uda nam się gdzieś wyskoczyć tylko we dwoje. Poza tym jakoś tak dziwnie wrócić do domu a tu nikt na nas nie czeka! Łóżeczko puste:( O właśnie zajechał mój M. z Amelką. Lecę otwierać, bo baaaaardzo się stęskniłam za tym moim bąblem podróżnikiem!!