niedoceniona

Mój mąż i obowiązki domowe to temat bardzo skomplikowany, tak jak skomplikowane jest równouprawnienie i podział ról. Muszę trochę ponarzekać, ale odkąd urodziła się Mała jestem jedyną osobą od sprzątania gotowania i podobnie miłych zajęć. Mój powrót do pracy specjalnie niczego nie zmienił w tej kwestii. Pracuje w niepełnym wymiarze, więc powiedzmy, że tak jest sprawiedliwie...Ale dziś zrobiło mi się naprawdę przykro, kiedy po powrocie z pracy, zaczął mi wypominać jak mi to dobrze. On się musi stresować, ciężko pracować, utrzymanie domu ma na głowie, a mi to tak dobrze i sielsko. Siedzę sobie w domu na zwolnieniu, a jeśli nawet pracuje to więcej kawki pije. Ciśnienie mi troszkę skoczyło, ale jak zaczął mi wypominać, że za mało się staram i słabo zarabiam to nie wytrzymałam. 

Przed ciążą pracowałam w kilku miejscach, rozwijałam się i naprawdę nieźle zarabiałam, ale wspólnie ustaliliśmy, że dziecko jest priorytetem i zrezygnuje z części obowiązków zawodowych na rzecz domowych.

Kurczę  naprawdę chciałabym, żeby szanowny mąż posiedział w domu 3 dni z dzieckiem, myślę, że szybko zmieniłby zdanie.

Nie ukrywam, że też wolałabym  lepiej zarabiać, ale realia są jakie są.

Niech już ta Amelka zdrowieje, bo to siedzenie w domu chyba nikomu nie służy. 

Byle do soboty, przyjeżdża moja ukochana kuzynka i jeśli z Amelka wydobrzeje do tego czasu, to wybywam na pogaduchy:)